Soorten allergieën
Allergieën worden ingedeeld in IgE-gemedieerde en niet-IgE-gemedieerde allergieën.
IgE-gemedieerde allergie
Bij IgE-gemedieerde allergie produceert het immuunsysteem grote hoeveelheden van een klasse van antilichamen die bekend staan als IgE-antilichamen die specifiek zijn voor het specifieke aanstootgevende allergeen. Deze IgE-antilichamen binden zich aan het oppervlak van cellen in het lichaam die "mestcellen" worden genoemd en die IgE-gevoelig worden. Deze cellen kunnen vervolgens bepaalde allergenen identificeren de volgende keer dat ze in contact komen met het lichaam. Dit proces wordt sensibilisatie genoemd en in dit stadium zijn er geen fysieke symptomen van een allergie.
Mestcellen zijn aanwezig in de huid, ogen, neus, mond, keel, maag en darmen. De volgende keer dat we in contact komen met hetzelfde allergeen, identificeren de mestcellen het als een vijand en produceren ze histamine en andere chemicaliën. Het vrijkomen van deze stoffen uit mestcellen veroorzaakt de allergische symptomen. Het vrijkomen van histamine in de neus resulteert in symptomen van loopneus, jeukende neus en niezen die vaak gepaard gaan met jeukende rode ogen.
Symptomen van de huid zijn onder meer roodheid en netelroos. In de ademhalingsbuizen veroorzaken allergieën piepende ademhaling, hoesten en kortademigheid, terwijl in de darmen symptomen als buikklachten, misselijkheid, braken en diarree kunnen optreden. Ernstige allergische reacties zijn ook bekend als anafylaxie, en kan levensbedreigend zijn.
Niet-IgE-gemedieerde allergie
Aangenomen wordt dat niet-IgE-gemedieerde reacties, die zowel klinisch als wetenschappelijk slecht gedefinieerd zijn, door T-cellen worden gemedieerd. Dit mechanisme houdt verband met aandoeningen zoals contacteczeem (allergische contactdermatitis). Terwijl symptomen van IgE-gemedieerde allergieën snel en kort na blootstelling aan het allergeen optreden, is dit misschien niet het geval bij niet-IgE-gemedieerde allergieën, waarbij de symptomen veel later kunnen optreden, meestal 24-48 uur.
Acute reactie: dit is wat we gewoonlijk allergie noemen. De onmiddellijke reactie vindt plaats binnen 15 - 30 minuten na blootstelling aan het allergeen. Tijdens de vroege fasereactie produceren chemische mediatoren die door mestcellen worden afgegeven, waaronder histamine, prostaglandinen, leukotriënen en tromboxaan, lokale weefselreacties die kenmerkend zijn voor een allergische reactie. In de luchtwegen zijn dit bijvoorbeeld niezen, oedeem en slijmafscheiding, met vasodilatatie in de neus, leidend tot verstopping van de neus, en bronchoconstrictie in de longen, leidend tot piepende ademhaling.
Reactie in de late fase: Treedt 4-6 uur na het verdwijnen van de eerste fase symptomen op en kan dagen of zelfs weken aanhouden. Tijdens de late fasereactie in de longen leiden cellulaire infiltratie, afzetting van fibrine en weefselvernietiging als gevolg van de aanhoudende allergische respons tot verhoogde bronchiale reactiviteit, oedeem en verdere rekrutering van ontstekingscellen. Deze waarnemingen suggereren dat IgE een belangrijke rol speelt in de reactie van het immuunsysteem op allergenen vanwege zijn vermogen om mestcelmediatorafgifte op gang te brengen, wat direct leidt tot zowel de vroege als de late fase reacties.
Welke elementen zijn betrokken bij de allergische reactie:
allergeen Meestal een eiwit, dat een allergische reactie kan opwekken.
Immunoglobuline (IgE) Een antilichaam dat betrokken is bij allergische reacties.
Mastcel Het zijn immuunsysteemcellen die zich in de huid, luchtwegen en spijsverteringskanaal bevinden. IgE-moleculen zijn aan hun oppervlak gehecht. Histamine en andere mediatoren worden geproduceerd door mestcellen, die vrijkomen tijdens de allergische reactie die allergiesymptomen veroorzaakt.
histamine Wordt opgeslagen in de mestcel en vrijgegeven tijdens de allergische reactie. Heeft het vermogen om bloedvaten te verwijden (vasodilatatie), de doorlaatbaarheid van bloedvaten te vergroten (vloeistoflekkage) en stimuleert de zenuwen. Dit resulteert in roodheid, zwelling en jeuk.